Bezig met laden...
Als spullen zouden kunnen praten - De Perenboom
Dit is het tweede blog in de serie "Als spullen zouden kunnen praten". In deze serie vertellen tweedehands spullen hun eigen verhaal.
Tweedehands inrichting
Zoals jullie weten richten we ons huis in met enkel tweedehands meubels. Lees gerust het blog - - Hoe het begon als je hier meer over wilt weten. Wat ik zelf zo mooi vind aan tweedehands en vintage spullen is dat ze vaak al een leven achter de rug hebben. In deze blogserie vertellen deze spullen hun verhaal.
_websize.jpg)
Fotocredits: Sheena Schouwink
Als de Perenboom kon praten..
Misschien is een korte uitleg over onze perenboom wel op zijn plaats, want dit is geen echte perenboom! Het is een grote wilgentak met daaraan lampen-bolletjes, ook wel peertjes genoemd! Het zijn allemaal kapotte lampen, waar Arno een led-lichtje in heeft gemaakt. De boom kan dus ook echt branden 's avonds. Het geeft echt een gezellige sfeer vind ik.
In 1995...
Bedacht mijn moeder dat het wel leuk was om de wilgentak uit het paasstukje in de achtertuin te planten. De tak had het daar goed naar zijn zin, want in de jaren daarna is hij uitgegroeid tot een flinke boom. Op een gegeven moment was hij zo hoog dat de tuinman er met een klimgordel aan in moest klimmen om hem te snoeien. Maar... snoeien doet groeien en binnen no-time was hij weer heel hoog. Dat snoeien had best wat duiten gekost en aan gezien hij van snoeien zo blij werd, was de kans erg groot dat hij snel zou doorschieten. Dus besloten mijn ouders hem te kappen. Ik vond de takken zo mooi gekronkeld en heb toen één van die takken meegenomen en nu staat hij al weer 5 jaar hier in de woonkamer. Inmiddels met verlichting!
_websize.jpg)
Fotocredits: Sheena Schouwink
Kleine Marjolein
De kronkelwilg stond bij mijn ouders in de hoek van de tuin. Daarnaast hadden mijn ouders een hoekje gemaakt waar de schommel stond. Ik heb daar wat af geschommeld! Ook toen al had ik zingen als hobby, dus luid zingend schommelde ik graag heen en weer. De buurman kwam wat keren om het hoekje kijken en zei dan:"Ben je weer gezellig aan het zingen?". Ik dacht als kind dat hij het echt prachtig vond en ging daarom nog harder zingen. Of hij daar nou bij mee was...
Jaren later heeft de schommel plaats gemaakt voor een grote tafel. Wat hebben we daar vaak gezellig gegeten en ontbeten op zondag.
Mijn ouders hadden daar echt een gezellig hoekje gemaakt. Een soort klein tuinkamertje. Aan de ene kant een met klimplanten begroeide schutting en aan de andere kant die mooie kronkelwilg en een haag. De wilg had last van guttatie, waardoor er druppels naar beneden vielen op de tafel, ik hoopte altijd vurig dat ze niet in mijn glas jus d'orange zouden vallen. Ach... maar het had toch ook wel weer wat. De wilg heeft mij en mijn zus dus groot zien worden. En nu staat er een gedeelte van de boom in ons huis.
En wat denk je? Ik kreeg van een vriendin laatst een bosje wilgentakken. En ik ben toch van plan om een van die takken in de grond te steken na Pasen. Misschien kunnen we er een traditie van maken...
Reacties